online

Gość

Szóstym warunkiem prawdziwej wiary, jest wiara w Boskie Przeznaczenie (al-Qadar).

Należy w pierwszej kolejności wytłumaczyć naturę wolnej woli człowieka (al-Iradah al-Dżuzijjah), gdyż bez tego wstępnego wyjaśnienia trudno czasem zrozumieć kwestie al-Qadar i al-Qazah.

AL-IRADAH AL-DŻUZIJJAH

Al-Iradah al-Dżuzijjah to ograniczona wolna wola dana człowiekowi przez Allah Najwyższego. Jest ona bardzo ważnym aspektem.
Jeśli człowiek używa swojej wolnej woli by uczynić dobro, Allah Najwyższy stwarza ten cnotliwy uczynek. Z drugiej strony, jeśli człowiek używa swojej wolnej woli, by czynić zło, Allah Najwyższy także formuje owy zły czyn. Z tego powodu, zgodnie ze swoją wolną wolą, człowiek wstępuje albo do nieba albo do piekła.

Stworzycielem jest jedynie Allah Najwyższy. Jeśli On nie zapragnie i nie stworzy, nic nie powstanie. Człowiek jest tym, który wyłącznie chce i czyni, podczas gdy Allah Najwyższy jest Tym, Który Stwarza.
Al-Iradah al-Dżuzijjah przypomina koło samochodu. Samochód jedzie w tym kierunku, w które skieruje się koło. Dlatego też, ten kto buntuje się przeciwko nakazom Allah nie może w żaden sposób uciec przed odpowiedzialnością za czyn, mówiąc „Cóż mogłem zrobić, jeśli Allah tak zapragnął i stworzył mój czyn.”

To prawda, Allah tego zapragnął, ale zapragnął również, by Jego sługa posłusznie używał swojej wolnej woli i wysiłku. W rzeczywistości, gdyby wolna wola (tj. wolność wyboru) nie istniała, wtedy Allah Najwyższy nie dawałby Swym sługom okazji do próby, gdyż wtedy zmusiłby Swoich poddanych to czynienia dobra lub zła bez ich wolnej woli. Jest wręcz przeciwnie, Allah Najwyższy daleki jest od zmuszania Swoich sług do czynienia zła bez zaangażowania ich wolnej woli i od karania ich za to.
Niektórzy mówią: „Przed życiem dusze niektórych ukłoniły się Allah Najwyższemu, a niektóre nie. Te, których dusze nie pokłoniły się w tamtym czasie zostały niewierzącymi (kafirami).”

W żadnym wypadku nie może to być prawda. To bezpodstawne przypuszczenie podważają podstawy wiary (Al-Iman).
Przed życiem nie było możliwości sprzeciwu. Był to czas, gdy każda dusza ochoczo składała pokłony swojemu Stworzycielowi, gdy On gromadził dusze by wypróbować ich wiarę boskim pytaniem: „Elestu bi Rabbikum?” (Czyż nie jestem waszym Panem?), na które wszystkie dusze zgodnie odpowiadały: „Belaa!” (Tak, o Panie! Jesteś naszym Panem) w ten sposób deklarując swoją lojalność.

Co więcej, niektórzy błądzący myśliciele mówią: „Cokolwiek robisz rób, Allah daje boskie przewodnictwo (al-Hidajah) temu, komu pragnie i daje zepsucie (al-Dalalah) temu, komu pragnie.” To twierdzenie jest również nieprawidłowe i nieusprawiedliwione. Większość źle interpretuje i niepoprawnie tłumaczy ayat dotyczący tej kwestii. Mój nauczyciel i Mistrz (Ustaz), Suleyman Hilmi Tunahan Efendi (niech Allah będzie z niego zadowolony) zinterpretował i wyjaśnił ayat związany z tym zagadnieniem następująco: „Allah Najwyższy obdarza boskim przewodnictwem (al-Hidajah) tych, którzy proszą o al-Hidajah i obdarza zepsuciem (al-Dalalah) tych, którzy proszą o al-Dalalah.”

Suleyman Hilmi Tunahan Efendi powiedział również: „Nie ma takiego boskiego zarządzenia jak: „Ahmad idzie do raju (al-Dżannah), a Mahmud idzie do piekła (al-Dżahannam)” określonego przed życiem. W rzeczywistości odzienie (tj. szaty al-Imanu, toga posłuszeństwa, szaty światła itd.) uszyte zostały w czasach przed życiem i zostało wtedy oznajmione, że ci, którzy będą odziani w togę bogobojności będą nagrodzeni rajem (al-Dżannah), podczas gdy z drugiej strony, ci, którzy będą odziani w togę bezbożności (tj. togę niewiary, szaty buntu, togę zepsucia) nagrodzeni zostaną piekłem (al-Dżahannam).” Sługa Allah Najwyższego jest zatem całkowicie wolny, by wybrać, w którą togę chce się przystroić przez swoją wolną wolę (al-Iradah al-Dżuzijjah). Stosownie do tego, człowiek idzie, dokąd wybiera - albo do raju, albo do piekła, co odzwierciedla toga, którą założył dzięki swojej własnej wolnej woli.”
Ponieważ sługa Allaha jest odpowiedzialny za wszystkie swoje uczynki, konieczne dla niego jest, aby nie buntował się przeciwko boskim rozkazom Allah, Pana, lecz by w zamian był Mu posłuszny, zgadzał się z Jego boskimi zarządzeniami i był zadowolony, cokolwiek się mu przytrafi.
Ważny obowiązek dla nas, biednych sług Allah Najwyższego, stanowi również to, abyśmy modlili się błagając Allaha, Pana, by ochronił nas przed nieszczęściami i problemami i, abyśmy przeżyli nasze życia w zdrowiu i dobrobycie. Muhammed, Ostatni Prorok (s.a.s.), powiedział w hadisie (zadanie naszego Proroka (s.a.s.)): „Dawanie jałmużny (al-Sadaqah) odpędza nieszczęścia i wydłuża życie.”

BOSKA OPATRZNOŚĆ (AL-QADAR)

Al-Qadar to boska deklaracja, że wszystkie wydarzenia, dobre czy złe, które miały miejsce przed zaistnieniem czasu aż do wieczności są z góry określone jako rezultat własnej wiedzy Allah.

BOSKIE ZARZĄDZENIE (AL-QAZAH)

Al-Qazah to nastąpienie wszystkich zdarzeń, które zostały zaplanowane przez Allah Wszystkowiedzącego przedwiecznie, przed życiem, i zajdą w odpowiednich dla nich czasach całkowicie zgodnie z boską opatrznością i wiedzą Allah Najwyższego.

BOSKIE ZAOPATRZENIE (AL-RIZQ)

Al-Rizq to te potrzeby życia, które Allah Żywiciel, zaspokaja całemu stworzeniu, by mogło się utrzymać przy życiu. Mimo to, człowiek sam przez swoją wolną wolę zarabia rizq poprzez dozwolone lub zakazane środki. Sposób, w jaki Allah Najwyższy zaspokaja nasze potrzeby jest więc zgodny z naszym własnym wyborem. Jeśli ktoś zatem wybiera, by otrzymywać swój rizq poprzez zakazane środki jest za to całkowicie odpowiedzialny, ponieważ źle użył swojej wolnej woli.

Konieczne jest dla nas, byśmy nie byli przywiązani do samego zaopatrzenia, lecz raczej do Tego, Kto je Rozdaje. Tym, Który utrzymuje każdą żyjącą istotę jest Allah Żywiciel całego stworzenia. Trzeba wierzyć w Allah Najwyższą Istotę i prosić o cokolwiek, czego się potrzebuje jedynie Allah Najwspanialszego, ponieważ Jego skarbiec jest rozległy i nieskończony. Kiedy człowiek podda się Allah z prawdziwą wiarą, nie będzie doznawał żadnych trudności. Jednakże, jeśli ktoś zapomni o Allah i przypisze ważność samemu zaopatrzeniu, z pewnością będzie stawiał czoła mnóstwu niepowodzeniom i nie ucieknie przed całkowitym rozczarowaniem.

ZAUFANIE (AT-TAŁAKKUL)

Zaufanie (at-Tałakkul) to spodziewanie się od Allah Godnego Zaufania, rezultatów danego czynu, wypełniwszy uprzednio wszystkie wymogi, materialne i duchowe, w celu osiągnięcia swojego celu. W przypadku, gdy nie osiągnie się swojego zamysłu, nie powinno się narzekać. Zamiast tego, powinno się oddać takiemu losowi, mówiąc „Być może będzie to dla mnie lepsze.” Ponieważ Allah Najwyższy, oznajmia w Świętym

Koranie: „Przepisana wam jest walka, chociaż jest wam nienawistna. Być może, czujecie wstręt do jakiejś rzeczy, choć jest dla was dobra. Być może, kochacie jakąś rzecz, choć jest dla was zła. Allah wie, ale wy nie wiecie!" (2:216)